Μια μάνα πού'χε έναν γιο
το ‘λέγαν Κωνσταντίνο, Λενιώ. (δις)

Τον έλουζε τον χτένιζε
και στο σχολειό το στέλνει, Λενιώ. (δις)

Ξέχασε τη μελάνη του
γυρίζει να την πάρει Λενιώ

Βρίσκει τις πόρτες ανοιχτές
και τα σκυλιά λυμένα, Λενιώ. (δις)

Βρίσκει και τη μανούλα του
με Τούρκο αγκαλιασμένη, Λενιώ. (δις)

Θα πάω στον πατέρα μου
για να σε μαρτυρήσω, Λενιώ. (δις)

Πιάστονε Τούρκε, σφάχτονε
και κάντονε κομμάτια, Λενιώ (δις)

Και δώσε μου το τζιέρι του
ριζόσουπα να κάνω , Λενιώ. (δις)

Να κι ο πατέρας τ' έφτασε
παν στ'άλογο καβάλα, Λενιώ. (δις)

Που 'ναι γυναίκα το παιδί
που 'ναι ο Κωνσταντίνος, Λενιώ (δις) ;

Τον έλουσα τον χτένισα
και στο σχολειό τον στέλνω, Λενιώ. (δις)

Γυρνάει πίσω τ' άλογο
και πάει στο σχολείο, Λενιώ. (δις)

Που 'ναι δασκάλα το παιδί
που 'ναι ο Κωνσταντίνος, Λενιώ (δις);

Έχω δυο μέρες να το δω
και τρεις να το διαβάσω, Λενιώ. (δις)

Βιτσιά δίνει του μαύρου του
στο σπίτι του και πάει, Λενιώ (δις)

Που 'ναι γυναίκα το παιδί
που 'ναι ο Κωνσταντίνος, Λενιώ(δις);

Τον έλουσα τον χτένισα
και για νερό το στέλνω, Λενιώ (δις)

Γυρνάει πίσω τ' άλογο
και στη βρυσούλα πάει, Λενιώ. (δις)

Που 'ναι βρυσούλα μ' το παιδί
που 'ναι ο Κωνσταντίνος, Λενιώ. (δις);

Έχω δυο μέρες να το δω
και τρεις να το γεμίσω, Λενιώ. (δις)

Γυρνάει πίσω τ' άλογο
στο σπίτι του και πάει Λενιώ (δις)

Που 'ναι γυναίκα το παιδί
που 'ναι το παιδί μου, Λενιώ (δις);

Κάτσε άντρα μ', κάτσε να φας
κάτσε να ξαποστάσεις, Λενιώ. (δις)

Κι ακούγεται γλυκιά φωνή
'πο μέσ' από τα πιάτα, Λενιώ (δις)

Αν είσαι Τούρκος φάε με
μα αν είσαι ο Μπαμπάς μου, Λενιώ (δις)

Πιάσε τη μάνα σφάχτηνε
και κάντηνε κομμάτια, Λενιώ (δις)