Ήθελα τόσα να σου πω κοιτώντας μες στα μάτια
να ζωντανέψω τις στιγμές να ενώσω τα κομμάτια
Ήθελα να σου ορκιστώ κρατώντας σου τα χέρια
πως του ουρανού μόνο για ’μάς θ’ ανάβουνε τ’ αστέρια.

Δεν ήξερα αν ήτανε του φθινοπώρου μπόρα
δεν ήξερα του έρωτα αν έφτασε ή ώρα
Δεν ήξερες, δε ρώταγες, δεν έλεγες κουβέντα
για ένα αθώο ψέμα μ’ αλήθειας βλέμμα.

Ήθελα να είμαι η σιωπή για ένα δικό σου σφάλμα
στα χείλη μου η προσμονή παλιάς αγάπης τραύμα
Ήθελα να είμαι η ζωή για πάντα στη ζωή σου
στο όνειρό σου η ψυχή και η ανατολή σου.