Πάντα αναρωτιόμουνα
στον έρωτα τι φταίει
μπορεί τα χείλη να γελούν
μα η καρδιά να κλαίει

ίσως γυρεύει να γενεί
αγάπη να στεριώσει
ν’άνυψωθεί, να θεωθεί
πριν μας ελευθερώσει

έρωτα γοργοφτέρουγε
που τις καρδιές τοξεύεις
ας ήξερα από τους θνητούς
τί θες και τί γυρεύεις

τη μια του πόθου γητευτής
άλλη του αχ δυνάστης
κι εγώ στη βάρκα του σεβντά
ερωτομετανάστης

αχ ίσως πάλι ο έρωτας
σαν ονειροπαγίδα
να χει γαλήνη δόλωμα
πριν έρθει η καταιγίδα

αχ έρωτά μου μαγικά
ρε μόρτη τα χεις φτιάξει
έχεις μια ήλιο μια βροχή
και όλα είναι εντάξει


Π