Ένα λιοντάρι, ένα γαϊδούρι και μια αλεπού
συμφώνησαν μια μέρα να πάνε για κυνήγι
Ξεκίνησαν πρωί πρωί και πήγε μεσημέρι
Κι όταν ο ήλιος έπεφτε, την ώρα που σκοτείνιαζε
πιάνουνε ένα ελάφι
-Έλα βρε φίλε γάιδαρε, είπε το λιοντάρι, έλα και κάνε μοιρασιά γιατί πεινάω πολύ, και ύστερα πάμε
στη δροσιά, στο δάσος, στο χορτάρι,
να φάμε και να πιούμε μέχρι το πρωί
-Όπως ορίζεις άρχοντα, του λέει το γαϊδούρι
και κάνει ο δόλιος μοιρασιά σε τρία ίσα μέρη
-Κόπιασε τώρα βασιλιά και διάλεξε όποιο θέλεις
Εγώ πάντως προσπάθησα, τα δυνατά μου
έβαλα να είναι όλα εντάξει
-Τι λες βρε αναιδέστατε; φώναξε το λιοντάρι,
που θα μου πεις εμένανε, πως όλα είναι εντάξει!
Σηκώνει την ποδάρα του και τόνε κομματιάζει. Κι ύστερα λέει στην αλεπού: «για βάλε εσύ μια τάξη»
Κι η αλεπού τον κοίταξε και ύστερα του λέει:
«Ξέρεις μεγαλειότατε, τα βράδια εγώ δεν τρώω...
Γι' αυτό, έλα φάε όσο θες και όσο χωράει η κοιλιά σου και άσε μου στο τέλος μονάχα μια σταλίτσα,
μια τόση δα μπουκίτσα»
-Μάλιστα, ωραιότατα, φώναξε το λιοντάρι, αυτή είναι μια ολόσωστη και ωραία μοιρασιά. Ποιος σε έμαθε όμως αλεπού δίκαια να χωρίζεις;
-Του γάιδαρου, του λέει αυτή, η μαύρη συμφορά