Μία φορά κι έναν καιρό ένα λιοντάρι, μια κοπέλα αγάπησε, μια όμορφη κοπέλα
Δεν έτρωγε, δεν έπινε, δεν κυνηγούσε
Αυτός δεν ήταν έρωτας, ήταν μια σκέτη τρέλα
Ένα πρωί ξεκίνησε και πήγε στο μπαμπά της
Γεια σου χαρά σου βλάχο μου, μυαλό δε μου ‘χει μείνει
Την κόρη σου την αγαπώ και πρέπει να την πάρω
να έρθει στο παλάτι μου, βασίλισσα να γίνει
Μωρέ κι αυτή σε αγαπάει, μου το ‘χει πει
μα είναι πολύ φοβισμένη
με τέτοιες δοντάρες και νύχια σουβλερά σε τρέμει η καημένη
σε τρέμει η καημένη
Την άλλη μέρα ο βασιλιάς ξεκίνησε πρωί πρωί
Πάει στον οδοντίατρο τα δόντια να του βγάλει
Φωνάζει τον κουρέα του και δίνει εντολή: Κόψε μου νύχια και μαλλιά γιατί σου παίρνω το κεφάλι
Κι όταν τον είδε ο χωρικός έτσι ξεδοντιασμένο χωρίς νυχάρες και μαλλιά κατεξευτελισμένο
αρπάζει τη μαγκούρα του και τόνε κάνει μαύρο κι ακόμα τόνε δέρνει, ακόμα τον καημένο.