Μοιάζαν τα χάδια σου αγρίμια πεινασμένα
Κι αναμετρήθηκα μαζί τους ένα βράδυ
Το πάθος μου έστεκε αντίκρυ ειρωνικό
Τα πρέπει μου ζητούσε να σκοτώσω στο σκοτάδι

Πώς να παλέψω του πάθος το θεριό
Πώς να αρνηθω αυτό που λαχταράω
Πώς να ραγίσω το άγιο σου κορμι το ιερό
Το στόμα μου έκλεισα να μη φωνάξει σε ζητάω

Ξεγλιστρησα απ' τα χέρια σου λίγο πριν ξημερώσει
Ξημέρωσε και μείνανε τ αγριμια πεινασμένα
Κι όσα πριν ανταμώσουμε σου έταζα
Ξεκρέμαστες υποσχέσεις στα χαμένα

Πώς να παλέψω του πάθους το θεριό
Πώς να αρνηθω αυτό που λαχταράω
Απ' τα μεθύσια μου εσύ πιο δυνατό
Απ' τα ξενύχτια μου εσύ το πιο μεγάλο