Σε τούτο το παράλογο,
δεν γύρεψα μια θέση,
τα φλογερά, τα μάτια σου
με φέρανε στην μέση.

Παράφορα σε πόθησα
κι από την θλίψη σβήνω,
σταγόνες πόνου έσταξες
στην φούχτα μου να πίνω.

Ο πόθος μου στο πέλαγος
καράβι τσακισμένο,
και η δική σου καρδιά
νησί πυρπολημένο.

Απ’ όλα τα παράλογα,
που έρχονται κοντά μου,
εσύ ‘σαι το χειρότερο
μου κλέβεις τη μιλιά μου.

Τούτη τη λέξη θα σου πω
μη την σκεφτείς σα ψέμα,
απ’ όλα τα παράλογα
θέλω μονάχα σένα.