Λυπάμαι τα καλά παιδιά και τα καλά κορίτσια
γιατί δεν βρίσκουν γιατρειά για τα κρυφά τους βίτσια
για τα μικρά τους μυστικά όλη τη νύχτα κλαίνε
κι όλο γυρεύουν δύναμη να πούνε ό,τι τους λένε.

Φοβάμαι τα καλά παιδιά που θα γινούν μανάδες
με βαλεριάνα και στεντόν, άξιοι πατεράδες
που σαν θα κάνουν το σωστό για το άδικο θα φταίνε
γιατί ποτέ δεν θα ξεχνούν να λένε ό,τι τους λένε.

Λυπάμαι τα καλά παιδιά σαν θα γινούν παππούδες
με την ουρά τους κολοβή σαν άθλιες αλεπούδες
σαν θα σηκώνουν το σταυρό και θα ρωτούν ποιοι φταίνε
που είχαν μάθει μια ζωή να λένε ό,τι τους λένε.

Φοβάμαι τα καλά παιδιά σαν θ' αποκτήσουν φήμη
στων εγγονών τη θύμηση και στων παιδιών τη μνήμη
για κείνα που δεν κάνανε, για κείνα που δεν είπαν
και για το αίμα που έτρεχε όσο εκείνοι λείπαν.