Στους μαγεμένους χρόνους μιλώ με τους ανέμους,
μιλώ με τα κλωνάρια που τους κρατάν κρυμμένους.
Μιλώ με τα ντουβάρια και τους μασκαρεμένους,
μιλώ με τα φεγγάρια που βλέπουν τους πολέμους.

Στους έρημους τους δρόμους μιλώ με τη σκιά μου,
μιλώ με τις γιρλάντες και χάνω τη λαλιά μου.
Στους μαγεμένους χρόνους μιλώ στη φαμελιά μου,
μιλώ με τα τραγούδια που γράφουν τ’ όνομά μου.

Στους φωτεινούς μπαχτσέδες μιλώ στους μενεξέδες.
Σε θάλασσες με δίχτυα μιλώ στα υποβρύχια.
Στους μαγεμένους χρόνους μιλώ στους υπονόμους,
μιλώ με παραμύθια μα λέω την αλήθεια.