Πέφτει το βράδυ κι όλα γίνονται σκιές.
Έχει πανσέληνο και κόσμο η παραλία.
Κι είναι στα μάτια σου του χρόνου οι χαρακιές
σαν των φαντάρων βραδινή περιπολία.

Ταξίδια κάνουμε χωρίς αποσκευές,
θέλεις δε θέλεις το καράβι σε πηγαίνει.
Πότε ο μαΐστρος να σου παίρνει τα μαλλιά
και πότε άγριος βοριάς σε παρασέρνει.

Έχει παράδεισους που θέλουν αντοχές
κι η νύχτα φώτα που σαρώνουν τα σκοτάδια.
Κι εμείς αντίγραφα που φτιάχνουν οι ψυχές
σ’ ένα πορτρέτο φορτωμένο από σημάδια.