Στους άδειους δρόμους τριγυρνά ως τα χαράματα.
Ψεύτες κι αγύρτες τραυματίσαν την καρδιά του.
Στη μάνα γη, σ’ αυτή τη μάνα που αγάπησε
γέννημα θρέμμα Αθηνών στου Φιλοπάππου.

Στον κόσμο τον παράλογο για πες μου πώς να ζήσω.
Στα χέρια μου χίλιες πληγές και πώς να σε κρατήσω.

Ήρθε χειμώνας και τα όνειρα ματώσανε.
Ξένοι προφήτες φυλακίσαν την ψυχή του.
Σ’ ένα παγκάκι δυο τσιγάρα κι ένας άγνωστος.
Αγώνας δρόμου είναι τώρα η ζωή του.