Νύχτα και πάλι περπατώ,
μες στη βροχή να νοσταλγώ
άνθρωποι γύρω πουθενά
κι αργά σέρνω τα βήματα

Φίλη μου είναι η μοναξιά
από παλιά και πιο παλιά
απόψε τη συνάντησα
την φίλησα και δάκρυσα

Αν είσαι αστέρι φωτεινό
στο φως σου κάηκα κι εγώ
αν είσαι αγέρι βορινό
είμαι πουλί στον ουρανό

Ήσουν για μένα θάλασσα
μ' άγγιξες και ναυάγησα
στην αγκαλιά σου ρίχτηκα
και στο βυθό τραβίχτηκα

Βουλιάζω στον ωκεανό
μες στη βροχή σ' ένα στενό
δεν άκουγες που λέγανε
τι θέλω εγώ με σένανε

Εσύ είσαι αστέρι φωτεινό
στο φως σου κάηκα κι εγώ
εσύ είσαι αγέρι βορινό
κι εγώ πουλί στον ουρανό