Στου Καλλού τον καφενέ
ρεφενέ τον ναργιλέ
το κρασί και τις κοπέλες
στριμωγμένοι σαν σαρδέλες
Κι ύστερα, κι ύστερα το μπουζουκάκι
Να σε φε-, να σε φέρνει στο μεράκι

Και οι μπάτσοι δεν πατούσαν
στου Καλλού τον καφενέ
μόνο απ’ όξω τον κοιτούσαν
και ρετούρ αλε αλε

Κι ύστερα, κι ύστερα μες στο δρομάκι
τον κουρέ- τον κουρέψαν τον «Στελάκη»

Δεν υπήρχανε κωθώνια
στου Καλλού τον καφενέ
ούτε φλώροι, ούτε χαφιέδες
κάναν όλοι αργιλέ

Κι ύστερα, κι ύστερα κανάν κεφάλι
Πω πω τι, πω πω τι χαρά μεγάλη
Και όσο πίνανε μαυράκι
στου Καλλού τον καφενέ
κάναν φίνο ταξιμάκι
τους καημούς μας λέγανε

Κι ύστερα πέσαμε όλοι στην νηστεία
μας στριμώ- μας στριμώξαν στην γωνία
Κι ύστερα πέσαμε όλοι στην νηστεία
μας στριμώ- μας στριμώξαν στην γωνία
κι ύστερα πέσαμε όλοι στην νηστεία
κλείσανε κλείσανε τα καφενεία