Απ’ τις διχάλες της φωτιάς καλή φωτιά φωτίτσα
πετάχτηκε ένα κάρβουνο μανούλα μου μανίτσα
τρίζει πλαντάζει με δοκιμάζει δεν στέκομαι καλά
το καρβουνάκι το καβουράκι το ’νιωσα να μιλά

Eγώ δεν είμαι κάρβουνο είμαι τρελό ρουμπίνι
του ήλιου είμαι αρχάγγελος που τη ζωή σας δίνει
δεν έχω σβήσει δεν έχω αφήσει τις στάχτες μου στη γη
είμαι το ρόδι που όποιος το κόβει του κόβεται η πνοή

Kι αν δε σου φτάνουν όλα αυτά και θέλεις κάτι ακόμα
είμαι η ψυχή σου διάολε που ’χασες με τα χρόνια
το ’χω να λέω κι ακόμα κλαίω το κάρβουνο αλυχτά
ρίχνει ένα σάλτο και πέφτει στον βάλτο που έχω για καρδιά