Πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες
άλλαξε η εποχή,
τώρα οι κούκλες μες τις βιτρίνες
κοιτάζουν την βροχή.

Πρώτες σταγόνες χωρίς εσένα
τα χέρια στο παλτό,
πως τα δικά μου γίνονται ξένα
και πως θα ξενυχτώ.

Που λες εδώ όπως τα ξέρεις,
καλά, φιλιά από όλους έχεις.
Που λες σου λέω τα τυπικά μου
γιατί αν πω τα εσώψυχα μου
θα πω εκείνα που δεν πρέπει
θα πω ο έρωτας δεν φεύγει,
θα πω.

Ξέρω δεν κάνει, ξέρω δεν πρέπει
τα έχουμε οι δυο μας πει,
αυτός που φεύγει πίσω δε βλέπει
είναι μπροστά η ζωή.

Να ‘ταν χαρτάκια οι αναμνήσεις
να τα έπαιρνε ο καιρός
όμως τα βράχια πως να σκορπίσεις
και την αγάπη πως;

Που λες εδώ όπως τα ξέρεις,
καλά, φιλιά από όλους έχεις.
Που λες σου λέω τα τυπικά μου
γιατί αν πω τα εσώψυχα μου
θα πω εκείνα που δεν πρέπει
θα πω ο έρωτας δεν φεύγει,
θα πω.