Αχ ζωή μου, όλο κύκλους κάνεις,
ρόδα είσαι και θα με τρελάνεις.
Μια κυλάς με ξεμακραίνεις,
Δυο κυλάς πίσω με φέρνεις,
σαν αράχνη σε ιστό με υφαίνεις.

Αχ ζωή μου, όλο κύκλους κάνεις,
τον καιρό σου εσύ ποτέ δε χάνεις.
Μια στροφή θαύματα χτίζεις,
δύο στροφές και τα γκρεμίζεις.
Αχ ζωή μου, πόσο (!) με φοβίζεις..

Χρόνια κ’ χρόνια προσπαθώ
έξω απ’ τον κύκλο να βρεθώ,
έξω απ΄ τον κύκλο να βρεθώ,
παιχνίδι να τον κάνω.

Μα σαν το τέλος ειν’ αρχή
και είναι αρχή το τέλος,
μοιάζεις με στόχο βρε ζωή
κι εγώ μοιάζω με βέλος.

Αχ ζωή μου, όλο κύκλους κάνεις,
μια στιγμούλα είσαι που δεν πιάνεις.
Μια πνοή μέσα μου μπαίνεις,
δυο πνοές και ξαναβγαίνεις.
Αχ ζωή μου, ποτέ δεν ξαποσταίνεις.

Και σαν βέλος θα ριχτώ
στον παγωμένο αέρα
και αν το στόχο δε θα βρω
θα φύγω παραπέρα,
κύκλο θα κάνει η μέρα.