Μες της αγάπης το μεθύσι
είχα πιστέψει πως εσύ θα είχες σβήσει
πως των χαδιών της η πλανεύτρα μουσική
ξέγραψε κάθε σου λατρεία στοργική

Πόσο γελάστηκα μητέρα
έφυγε εκείνη μ' ένα φύσημα του αγέρα
κι έμεινες πλάι μου εσύ με πιο στοργή
του χωρισμού της να γιατρέψεις την πληγή

Μητέρα,
απ' την καρδιά μου ποιος μπορεί για να σε βγάλει
μητέρα,
είσαι απ' όλες τις αγάπες πιο μεγάλη

Κι αν σε πληγώνω
κι αν σε σκοτώνω
εσύ γελάς

Σε κάνω πτώμα
και τότε ακόμα
σκύβεις μ' αγάπη
και με φιλάς

Μητέρα,
μόνη γυναίκα π' ομορφαίνει όλη την πλάση