«Κι' ακόμα' απ' τα περίχωρα, ο κόσμος το 'χε μάθει,
Αυτός 'που δεν εγίνηκε πόλεμος και να λείπει,
Πως ήτον του πρωτόπαππα η κόρη η Ροδάνθη.
Ήλπιζαν να γενεί καλά, και από την χαράν τω,
Έτρεχαν απ' τα μάτια των βροχή τα δάκρυα των.
Με το βγάλει η Κριτσά μια τέτοια ηρωίδα,
Που' τον τιμή και καύχημα και δόξα στην πατρίδα».