Βγαίνω λοιπόν εκεί που φτύνω
να δειγματίσω την πραμάτεια που πουλώ
κι ύστερα βρίσκω θεωρίες
κι έχω ατάκες να σου πω με το κιλό.

Μες στο μυαλό μου εξεγέρσεις
σάπια συστήματα που σβήνουν μονομιάς
κι όλη η ζωή μου ένα περάστε
σε όσα προστάζει κάθε νέος βασιλιάς.

Κλείσε τ’ αφτιά σου όταν μιλώ
κι άφησε μόνο στα μαλλιά μου ένα χάδι
είμαι απλώς ένα παιδί
που τρέμει ακόμα τη σιωπή και το σκοτάδι.

Κλείσε τ’ αφτιά σου όταν μιλώ
και χάρισέ μου το ακριβότερο σου βλέμμα
δεν ψάχνω αλήθειες να κρυφτώ
μου φτάνει να ’σαι εσύ το πιο δικό μου ψέμα.

Όσα κυνήγησα να φτάσω
ξένα νοήματα που μοιάζαν βολικά
ζωή προσπάθησα να φτιάξω
με δανεισμένα, με τυχαία υλικά.

Κοντεύω στα μισά του δρόμου
κι αναρωτιέμαι αν έχω πια επιλογές
μα ξάφνου ακούω μια σου λέξη
κι όλοι οι φόβοι μου ανήκουν πια στο χθες.