Κράταγες το καλοκαίρι
στο μικρό σου χέρι
κι είχες για μαλλιά λουλούδια κι εκατόφυλλα
κι όπως έτρεχες στις ρούγες
μ' ανοιχτές φτερούγες
σπάγανε τα παραθύρια και τα ξώφυλλα

Αχ πες μου τώρα
πώς να σε ξεχάσω
να γίνω μπόρα
και να περάσω;

Πίσω από τα βήματά σου
άνθιζ' η σκιά σου
και στα μάτια σου κοιμόταν όλ' η χάρη σου
κι έτρεμα να σου μιλήσω
μήπως σε ραγίσω
μήπως πάψω να 'μαι πάντα παλικάρι σου

Αχ πες μου τώρα
πώς να σε ξεχάσω
να γίνω μπόρα
και να περάσω;