Κάπου εδώ η υπομονή ταβάνι έχει βρει
τελειώνει εξατμίζεται.
Η ψυχή μου δεν μπορεί δε νοιώθει δυνατή
μαζί σου φυλακίζεται.

Μια νύχτα σαν αυτή θυμάμαι στα ‘χα πει
και μάντευες τα αινίγματα,
μια καρδιά που αιμορραγεί θα βγει πιο δυνατή
από σαράντα κύματα.

Σε σβήνω απ’ την ζωή μου οριστικά
δεν θέλω ούτε συγνώμη ούτε γεια,
κουράστηκα να δίνω μόνο εγώ
την πόρτα σου κλείνω κι αποχωρώ.
Σε σβήνω μην το παίρνεις προσωπικά
να δω και το καλό μου μια φορά,
να νιώσεις ήρθε η ώρα όπως κι εγώ
την πόρτα σου κλείνω κι αποχωρώ.

Στα συντρίμμια ακροβατώ σε λόγια χίλια δυο
που ήταν όλα ψέματα,
λάθος έκανα και εγώ που είπα σ’ αγαπώ
μα έπαθα και σε έμαθα.

Σε σβήνω απ’ την ζωή μου οριστικά
δεν θέλω ούτε συγνώμη ούτε γεια,
κουράστηκα να δίνω μόνο εγώ
την πόρτα σου κλείνω κι αποχωρώ.
Σε σβήνω μην το παίρνεις προσωπικά
να δω και το καλό μου μια φορά,
να νιώσεις ήρθε η ώρα όπως κι εγώ
την πόρτα σου κλείνω κι αποχωρώ.

Ένιωσα τόσα συναισθήματα
όμως με γκρέμισες με αυτά
και τώρα κάνω πάλι βήματα
σε σβήνω μην το παίρνεις προσωπικά
να δω και το καλό μου μια φορά
να νιώσεις ήρθε η ώρα όπως κι εγώ
την πόρτα σου κλείνω κι αποχωρώ.