Άλλαξαν οι καιροί
ποιος ξέρει που θα βγει και τι θα γίνει
Ότι κι αν πούμε εμείς
μιας άλλης εποχής θα ‘ναι προβλέψεις.
Πάψε να παίζεις με τις λέξεις
για θα καείς.

Και να ‘μαι εδώ κι εκεί
με φόντο τη στιγμή που μας ανήκει,
ο κόσμος μας τρελός
παράλογος θεός μιλάει στα πλήθη,
ήτανε ψέμα αυτή η λύπη, ναρκωτικό.

Δεν βλέπω πια εχθρούς μπροστά μου
και δεν λερώνω τα βρακιά μου,
μα ακούω φωνές που με τρυπάν,
ζω μοναχός σαν τον Ταρζάν,
ζω το δικό μου Βιετνάμ.

Ο Μπάροουζ μας κοιτά
κουνάει τα φτερά και μας μιλάει,
ακούω ένα ουρλιαχτό
στου Γκίνσμπεργκ τον σκοπό με μιαν αιτία.
Μην ψάχνεις για άλλη ελευθερία
για θα χαθείς.

Βρήκα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα
λιμασμένα από την τρέλα, ικτερικά γυμνά.

Δεν ήτανε σωστός ο πρώτος μας χορός
σ’ αυτόν τον κόσμο
και χάθηκαν πολλοί δεν βρήκαν τη στιγμή
για ν’ ακουμπήσουν
Δώσε τους σπίτι να γυρίσουν
απ’ τη σιωπή.

Δεν βλέπω πια εχθρούς μπροστά μου
και δεν λερώνω τα βρακιά μου,
μα ακούω φωνές που με τρυπάν,
ζω μοναχός σαν τον Ταρζάν,
μες στο δικό μου Βιετνάμ.

Άλλαξαν οι καιροί
ποιος ξέρει τι θα ‘ρθει σ’ αυτή τη δίνη,
στέλνω SOS και ότι γίνει
αν είναι κάτι για να μείνει ας μη γίνει.