Μ' είπαν Γκρέκο και κοπρίτη,
τεμπελόσκυλο, αγύρτη
μ' είπανε ραγιά, γκιαούρη,
κουραμπιεδόμαγκα, λιγούρη.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένος
και για πάντα χρεωμένος
μ' ένα κέρμα στο παγκάρι,
τα ναύλα μου για τον βαρκάρη.

Με πουλάνε με το μέτρο
για το σπίτι σε πακέτο
κι η Ευρώπη η ρουφιάνα
πάλι μου το παίζει μάνα.

Πρωτεύουσοτσιμεντωμένος,
από μέσα προδομένος
το τέλος της κυρα Φροσύνης
και με ψήφο εμπιστοσύνης.

Με τον Καραγκιόζη πάντα,
ζω το θαύμα στην παράγκα
μ' ένα κέρμα στο παγκάρι, τ
α ναύλα μου για τον βαρκάρη.

Αόρατη χορδή κουρδίζω
σου το γνέφω, στο σφυρίζω
σου το λέω, στο υπογράφω
αγαπώ, άρα υπάρχω.