Στο θάνατο με φέρνει πιο κοντά
κάθε καινούργιο ρούχο που αγοράζω,
από βιτρίνα σε βιτρίνα
κι από ερωμένο σ’ εραστή.
Γυμνή, ντυμένη, δεν αλλάζει,
στιγμιαίο θήραμα.

Αν σε φυγή τραπώ;
Σύσσωμο το είναι μου μ’ επαναφέρει στην τάξη.
Ίσως τα τριαντάφυλλα μού δώσουν άφεση αμαρτιών.
Ως και ξερά, διαταράσσουν με το άρωμα.
Προτείνω ένα λουλούδι για το κοιμητήρι μου
κι όποιος το θυμηθεί.