Πέφτει ο ήλιος στο σιφόνι
Μια Σμαράγδα τον σηκώνει
Με μια τρυπημένη απόχη
Και κανένας δεν σου το ‘χει

Τρία ονόματα για ένα
Όταν γίνεσαι κανένα
Όποιον δρόμο και αν διαλέξω
Πάντα βρίσκεσαι απ’ έξω

Αν δεν ήσουνα εσύ, θα ’ταν κάποια άλλη εκεί
που θα σου ’μοιαζε σα στάλα, δυο ψαράκια σε μια γυάλα
Δεν θα ξύπναγες τα βράδια, τυφλωμένη απ’ τα σκοτάδια
Αν δεν ήσουνα εσύ

Μια ορθάνοιχτη σελίδα
Όσα είδες, δεν τα είδα
Φέγγεις πίσω απ’ τη βιτρίνα
Σε νοικιάζουν με το μήνα

Στολισμένη με τα ίδια
Σαν σιμώνουνε τα φίδια
Ξετυλίγεσαι το βιός σου
Φτύνεις μέσα στο λαιμό σου

Αν δεν ήσουνα εσύ, θα ’ταν κάποια άλλη εκεί
Αν δεν ήσουνα Σμαράγδα, δεν θα γέμιζες με τ’ άδεια
Δεν θα κάλπαζες το βράδυ να κοπείς απ’ το κοπάδι
Αν δεν ήσουνα εσύ