Ένας μάστορας το φτιάχνει
για ν’ αντέξει δέκα χρόνια.
Ο άλλος για πενήντα
και άλλος για εκατό!
Κι ο ποιητής ο δόλιος,
για πάντα ψυχοπαίδι,
για πάντα παραγιός,
μες στο όνειρό του σκάρωσε
σκαρί που δεν πεθαίνει.
Ξυπνάει, και στο χαρτάκι του
βουλιάζει το βαρκάκι του.
Και κλαίει μοναχός.