Μια ανάσα εγώ δεν πήρα μ΄ αυτά που γίνανε
Στο χέρι γράφει η μοίρα όσα απομείνανε
Και πάνω σ΄ ένα βράχο μια νύχτα φώναξα
Θεέ μου ζωή να ΄χω, πως και σε τρόμαξα

Τι ώρα είναι φώς μου δεν υπολόγισα
Το χρόνο αυτού του κόσμου έτσι ξελόγιασα
Τι ώρα και τι μέρα που γνωριστήκαμε
Και αυτό το παραπέρα δεν φανταστήκαμε

Τσιγάρο μου στη μέση πάλι που σ΄ άφησα
Στη στάχτη σου πριν πέσει, τον όρκο πάτησα
Μου πέταξες το γάντι, σου τηλεφώνησα
Ναι στον Παπαδιαμάντη θα ΄ σουν η φόνισσα