Δεν είσαι εδώ και τα πολλά λίγα μου φαίνονται
πάλι η πίκρα μου ανάστημα ορθώνει,
μες το δωμάτιο οι σκέψεις περιφέρονται
και το μυαλό μου έχει αρχίσει να θολώνει.

Χώρια σου άκυρες οι νύχτες μου και στείρες
σ’ ένα κορμί δυο καρδιές φεύγοντας πήρες.
Βραδιάζει ματιά μου δεν είσαι εδώ κοντά μου
κι η μόνη αντίζηλος σου πια η μοναξιά μου.
Χώρια σου άκυρες οι νύχτες μου και στείρες
σ’ ένα κορμί δυο καρδιές φεύγοντας πήρες.

Μες στην καρδιά κάθε μου χτύπο τον μαγνήτισες
να ‘ρχόσουν τώρα πριν το πείσμα σε νικήσει,
πάλι οι ώρες μου θα γίνουν ερημίτισσες
κι αντί για σένα η μοναξιά το φως θα κλείσει.