Έρημη πόλη η καρδιά μου άδειοι δρόμοι
τα δύο μου χέρια αγκαλιάζουν μοναξιά,
βλέπω μια σπίθα μες τις στάχτες να φουντώνει
χαμογελώ την ξέρω ετούτη την φωτιά.

Κάτι σκουριασμένα λόγια
ψέλλισαν τα χείλη μου
ξεχασμένα σε υπόγεια
στου έρωτα το δείλι μου.
Δύο σκουριασμένες λέξεις
σού ‘πα κι αναστήθηκα
μπήκες στην καρδιά σαν κλέφτης
και μην βγεις ευχήθηκα.

Δίχως νερό με ξεδιψούν τα δυο σου χείλη
χωρίς φωτιά με καις με μια αγκαλιά,
γέμισε πάλι του έρωτα μου το ποτήρι
και θα το πιούμε και οι δύο σταλιά σταλιά.