Στα 'δωσα όλα
ψυχή, καρδιά, ανάσα μου και σώμα
και συ μου λες πως σου χρωστάω ακόμα.
Τέσσερις τοίχοι όλη η γη
οι αναμνήσεις μας και συ
στερνή ανάσα στο στεγνό μου στόμα.

Κοιτάω απ' το παράθυρό μου έξω
φωνάζει ο παράδεισος να τρέξω,
μα εγώ προτίμησα την κόλαση
ανώφελη την βρίσκω μιαν απόδραση,
αφού μακριά σου ξέρω δεν θα αντέξω
κι εσένα πάλι εσένα θα επιλέξω

Τα πήρες όλα
τα καλοκαίρια μου τα γέμισες χειμώνα
διπλό κρεβάτι μα μόνο το στρώμα.
Τα δύο σου χέρια φυλακή
και μ' ένα αόρατο κλειδί
μου κλειδώσεις τα σ’ αγαπώ στο στόμα.