Όνειρα πολύχρωμά μου
και φτερά που μου δοθήκανε,
της χαράς και του σεβντά μου,
αλάτι και μπαχάρι.
Όσα ζήτησε η ψυχή μας,
για καλό αν δεν φανήκανε
κι ας εγίνη η ζωή μας
λευκό μαργαριτάρι.

Τρεις καημοί , τρεις στεναγμοί, ρεφραίν
της ευχής σου αφορμή,
σου κλειδώνουν σταθερά,
τα φτερά και την ορμή.
Τρεις φανοί , τρεις κεραυνοί,
στης ψυχής σου τ΄ αφανή,
ρίχνουν φως με μια φωνή,
ότι αξίζει να φανεί.

Τι κεντάς δεν το γνωρίζεις,
η ανάποδη θα φαίνεται,
μια στιγμή και θ΄αντικρίζεις
την όψη την καλή σου.
Με φωτιά απ΄ τ΄ αγιοκέρια,
τ΄ ουρανού η οθόνη καίγεται
και γεμίζει με αστέρια
το γήινο χαλί σου.

Τρεις καημοί , τρεις στεναγμοί, ρεφραίν
της ευχής σου αφορμή,
σου κλειδώνουν σταθερά,
τα φτερά και την ορμή.
Τρεις φανοί , τρεις κεραυνοί,
στης ψυχής σου τ΄ αφανή,
ρίχνουν φως με μια φωνή,
ότι αξίζει να φανεί.