ς.Σαν σπίτι μέσα στον χιονιά και μες στην καταιγίδα
την άνοιξή σου μύρισα, την ομορφιά σου είδα.
Είδα την ηλιαχτίδα σου να πέφτει στο περβάζι,
να λειώνει το χαλάζι μου και διάφανο να στάζει.

Σπιτάκι μέσα στον χιονιά και στην λευκή θωριά σου,
την θαλπωρή σου μύρισα, άκουσα την καρδιά σου.
Είδα βλαστό να καρτερεί το χώμα να τινάξει,
να βγάλει ανθάκια και χυμούς, στο χώμα να τα στάξει.

Μυστήριο τραίνο η ζωή κι η αγάπη στο τιμόνι
σε μυστική διαδρομή, σε γυάλινο βαγόνι.
Που ξεναγεί τα σωθικά σε αισθήσεις και παλάτια,
όπου χωρούν τ΄ αχώρητα μέσα στα δυό σου μάτια.

Σαν σπίτι στην καλοκαιριά και μέσα στο λιοπύρι,
δροσιάς τραπέζι σου ΄στρωσα με γεύση πανηγύρι.
Να φας, να πιείς, να κοιμηθείς, να δεις στο όνειρό σου
πως απ΄ τ΄ αστέρια τ΄ ουρανού είμαι το τυχερό σου.

Σπιτάκι στην καλοκαιριά ρούφηξα την δροσιά σου,
απ΄το καλό σου χόρτασα, μέθυσα απ΄ τ΄ άρωμά σου.
Και μ’ ανοιγμένα τα πανιά αφέθηκα στ΄αγέρι
που θα μου φέρει την καρδιά στο τυχερό μου αστέρι.

Μυστήριο τραίνο η ζωή κι η αγάπη στο τιμόνι
σε μυστική διαδρομή, σε γυάλινο βαγόνι.
Που ξεναγεί τα σωθικά σε αισθήσεις και παλάτια,
όπου χωρούν τ΄ αχώρητα μέσα στα δυό σου μάτια.