Το σώμα μια φυλακή
και η καρδιά
μια ξεχασμένη χώρα.
Που ζούσες μόνο εκεί
κι αυτή τη ζωή
δε τη θέλεις τώρα.
Και λες πώς μπορεί
μια στιγμή
να τ’ αλλάξει όλα
και εκεί να μη φοβηθώ,
να θυμηθώ
πως είχε η ψυχή φτερά.
Η ζωή με πληγώνει
μες στις σκιές θέλω να μείνω.
Κράτα με
σαν νυχτώνει
Μη με αγαπάς
από τον έρωτα να κρυφτώ
που με σκοτώνει.
Πόσες φορές
πρέπει ν’ αντέξω
η ζωή
να με πληγώνει.
Μη με αγαπάς
Πρέπει να φύγω τώρα.