Χωρίς εισιτήριο που πας,
είναι μπελάς η ζωή βραχνάς,
αφότου γεννηθείς,
να κρατήσεις τιμόνι και βγεις στο μπαλκόνι,
να δεις τη ζωή που περνά και χορεύει
κάτι γυρεύει κι αυτή

Έχω κι άλλα να σου πω, έχω κι άλλα να σου δείξω
τι κι αν κλαίω κι αν γελώ, πρέπει να τα ξεστομίσω
δε φοβάμαι το κακό,δε φοβάμαι ν'αγαπήσω
μα τρομάζω αν τελειώσει το μελάνι από τη πένα.

Και ξεχάσω να σου πω όσα θα θελα να γράψω
και ξεχάσω να αφήσω όσα ήθελα να σβήσω
κι όσα ήθελα να πω πρέπει πάλι να τα ζήσω,
μα όταν με βλέπεις να γελώ μη με ρίχνεις μες στο πάτο,
πρέπει απλά να σηκωθώ και να πάω παρακάτω,
δε φοβάμαι τον αέρα που είναι βρώμικος πολύ,
μα φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν έχουνε ζωή.

Και αυτά τα κινητά που όλο γύρω με κοιτάν,
όσα γύρω άξιζαν τώρα πλέον χάθηκαν,
όταν με βλέπεις να γελώ, όταν με βλέπεις να κλαίω,
όταν με βλέπεις να κλαίω, όταν με βλέπεις να γελώ.

Χωρίς εισιτήριο να πας,
είναι μπελάς η ζωή για μας,
σαν περνάει ο χρόνος
κι αν μένει ο πόνος που πάει?
Που, που και που τραγουδάμε
κάποιοι μιλάμε και κάποιοι κολλάμε,
χωρίς εισιτήριο κι αυτοί,
άιντε πάμε όλοι

Βούληση δεν έχει αυτός που έχει καλομάθει,
ζήτηση δε θέλει αυτός που προσπαθεί,
σαν σπαθί θα σου φερθεί,όποιος στο δρόμο σου βρεθεί
και χαρεί με τη χαρά σου,
ίσως κλάψει στη ποδιά σου,
μαζί κι η αφεντιά σου είναι τέχνη του δρόμου,
μάνα του πόνου, του γόνου, του θρόνου,
του κλώνου, του μόνου, του μονού του μισού,
του οιωνού του ασώτου.

Εσύ που με κοιτάς τόσο παράξενα,
όταν με βλέπεις να γελώ, όταν με βλέπεις να κλαίω,
μη μου λες να μη μιλώ, μη διατάζεις τι να κάνω,
και στα ίσα να μου πεις δύο λόγια καθαρά,
όταν με βλέπεις να γελώ, όταν με βλέπεις να κλαίω,
όταν με βλέπεις να κλαίω, όταν με βλέπεις να γελώ.

Εσύ που με κοιτάς τόσα ξεδιάντροπα,
όταν με βλέπεις σκυθρωπό, όταν με βλέπεις να φταίω,
μη μου λες να μη χαρώ, μπες κι εσύ μες στο χορό,
δεν γουστάρω να γελάς σαν οι άλλοι γύρω κλαίνε,
όταν με βλέπεις σκυθρωπό όταν με βλέπεις να φταίω.

Χωρίς εισιτήριο που πας,
είναι μπελάς η ζωή βραχνάς,
αφότου γεννηθείς,
να κρατήσεις τιμόνι και βγεις στο μπαλκόνι,
να δεις τη ζωή που περνά και χορεύει
κάτι γυρεύει κι αυτή

Χωρίς εισιτήριο να πας,
είναι μπελάς η ζωή για μας,
σαν περνάει ο χρόνος
κι αν μένει ο πόνος που πάει?
Που,που και που τραγουδάμε
κάποιοι μιλάμε και κάποιοι κολλάμε,
χωρίς εισιτήριο κι αυτοί,
άιντε πάμε όλοι