Αν είναι να γράφω τραγούδια
Βγαλμένα με πόνο και δάκρυα
Αντί στο τραγούδι να κάνω καριέρα
Καλύτερα να ‘μουνα μια καμαριέρα

Μπορεί να γελάτε μ’ αυτά τα στιχάκια
Και ίσως μια μέρα γελάσω και ‘γω
Μα μέχρι να έρθει η ώρα εκείνη
Ο πόνος που καίει ποτέ δε μ’ αφήνει

Έρωτας στην Πράγα
Στη γέφυρα φιλιά, στο πάρκο αγκαλιά
Πίσω στην Ελλάδα
Να καταριέμαι που έδωσα χώρο στην καρδιά
Έρωτας στην Πράγα
Τα μάτια του φωτιά, χείλια τρυφερά
Πίσω στην Ελλάδα
Με το ζόρι να σηκώνομαι να πάω στη δουλειά

Καλύτερα λοιπόν γραμματέας
Να δουλεύω όλη μέρα στο γραφείο
Το βράδυ να έρχομαι πτώμα στο σπίτι
Και να κοιμάμαι σαν το σπουργίτι

Αν είναι να κάνω καριέρα
Με δάκρυα να γράφω τραγούδια
Να χειροκροτάτε και ‘γω να πονάω
Πόσα ακόμα στην τέχνη χρωστάω;