Φεύγεις όπως πάντα πριν σε φτάσω
προτού να σ’ αγκαλιάσω
σαν τον αγέρα που αλλάζει γειτονιά.

Κι έχω και τον φόβο μη σε χάσω
προτού να σ’ αγκαλιάσω
και μείνω έρημο πουλί στην παγωνιά.

Είναι η αγάπη μια πληγή στο στήθος
ένα χαμόγελο που έμεινε μισό
φεύγουν τα τραίνα κι εσύ χάνεσαι στο πλήθος
κι εγώ πώς να κερδίσω το χαμένο μου καιρό.

Φεύγεις όπως πάντα πριν σε νιώσω
προτού να σ’ ανταμώσω
σαν τον απόηχο μιας όμορφης γιορτής.

Και δεν έχω χέρια να σ’ απλώσω
να σε βρω, να σου δώσω
την καρδιά μου, τον καημό της προσμονής.

Είναι η αγάπη μια πληγή στο στήθος
ένα χαμόγελο που έμεινε μισό
φεύγουν τα τραίνα κι εσύ χάνεσαι στο πλήθος
κι εγώ πώς να κερδίσω το χαμένο μου καιρό.