Θα 'θελα να ήμουν κομμάτι από πάγο
Να μην κολλάω στου κόσμου την σκόνη
Και να γλιστράει από πάνω μου, ότι πληγώνει

Έχω γεμίσει με άχρηστες σκέψεις δεν εξηγούνται τα πάντα με λέξεις
Και όταν υπάρχει στον χώρο καθρέφτης από όλους κρύβομαι σαν κλέφτης
Έχω γεμίσει το σώμα μου εικόνες και οι εποχές μου είναι πάντα χειμώνες
Έχω αγαπήσει ανθρώπους τυφώνες και έχω ακούσει χιλιάδες συγγνώμες

Θα 'θελα να ήμουν δωμάτιο άδειο
Πλάι στην θάλασσα με ένα μπαλκόνι
Μόνη ρουτίνα να είν' η κουρτίνα που την θέα θολώνει