Κάποιες βραδιές δεν κοιμάμαι,
σκέψεις βουβές μου μιλάνε.
Κ’ είναι φορές που φοβάμαι,
άδειες στιγμές που δε θα περνάνε και θα πονάνε.

Κι όλο λέω πως να! θα πετάξω,
δωσ’ του μια στ’ αστέρια να φτάσω
και να ξεχάσω, αχ να ξεχάσω καρδιά μου.

Μα τα πόδια μου κολλημένα,
τα όνειρα φτερά είναι σπασμένα
και είναι ψέμα, αχ είναι ψέμα καρδιά μου.

Μια αστραπή με θαμπώνει
και η βροχή δυναμώνει.
Σε μια στιγμή σφίγγω τα χείλη, τα μάτια
Και μοναχή ενώνω τα κομμάτια, χίλια κομμάτια.