Προχθές θυμήθηκα που λες
μια ιστορία από τα χθες
πως μόνος σου με κουβαλούσες
μεσάνυχτα τις ερημιές

Στο ‘πα χωρίς περιστροφές
για μένα τη ζωή σου καις
σαν βασιλιάς θα κυβερνούσες
αρκεί μονάχα να το θες.

Τι να με κάνεις δέντρο καμένο
κλαδί σπασμένο μες στο χιονιά
Τι να σου δώσω κορμί χαμένο
για πάντα μένω στην ερημιά

Τώρα μετράω τις ζημιές
αφού κοντά σου δε με θες
και νοσταλγώ που μ’ αγαπούσες
μεσάνυχτα στις ερημιές

Τι να με κάνεις δέντρο καμένο
κλαδί σπασμένο μες στο χιονιά
Τι να σου δώσω κορμί χαμένο
για πάντα μένω στην ερημιά