Έχει άλλη αξία να σου μιλάω απ’ την Ασία
και να θυμάμαι την ψιλή και την δασεία
Εδώ που είμαι κάθε βράδυ αλλιώς νυχτώνει
Και σ΄ένα κρύο λεωφορείο ξημερώνει

Έχει άλλη αξία να σ’ ακουμπάω σε μια οθόνη
και να κρατάω ισορροπία πάνω στο χιόνι
Εδώ που είμαι, ένα έχει σημασία
ότι αισθάνομαι βαθειά απελπισία!

Ποιό είναι αυτό – τί είναι αυτό το “Έτσι Θέλω”
που καθορίζει της ζωής μου το μοντέλο
Εγώ δεν είχα ούτε έχω υποψία,
ότι χρωστάω στον εχθρό μου χειραψία

Σ’ ένα συρτάρι έχω αφήσει την καρδιά μου,
εκεί που άφηνα συνήθως τα κλειδιά μου
Όλα τα άλλα είναι πλέον ιστορία
κι έχουν πνιγεί μες την μεγάλη φασαρία

Δεν κλείνω μάτι και το φως μένει αναμμένο
γιατί είναι τ΄όνειρο ξανά κατειλημμένο
Εδώ που φύσηξε ο θεός κάνω θητεία
κι ούτε θα μάθω, τελικά, ποιά είναι η αιτία!

Ποιό είναι αυτό – τί είναι αυτό το “ Έτσι Θέλω”
που καθορίζει της ζωής μου το μοντέλο
Εγώ δεν είχα ούτε έχω υποψία,
ότι χρωστάω στον εχθρό μου χειραψία