Παρασκευή, μέρα Αφροδίτης
βαθιά νερά και εσύ ο δύτης
στ' άγνωστα βάθη μου να θες να φτάσεις
κι όλα τα λάθη μου να προσπεράσεις
Ξυπνάω πρωί κι έρχεται βράδυ
παλιοζωή, παλιό σκοτάδι
πάλι μ' αγκάλιασες κι ήρθες μαζί μου
κι έγινες σώμα μου και δύναμή μου

Θέλεις δε θέλεις πάλι γίνομαι για σένα
μια σκοτεινή φωνή, πατρίδα κι ηδονή
μια σκοτεινή φωνή
που τραγουδά για τα πολύ καλά κρυμμένα
θέλεις δε θέλεις πάλι γίνομαι για σένα
η σκοτεινή σου η φωνή

Παρασκευή, κι έρχεσαι πάλι
νυχτερινό φιλί και ζάλη
κι εγώ που έμαθα να περιμένω
είμαι παράθυρο κρυφά αναμμένο
Κακός καιρός, καιρός της λύπης
πως τα κατάφερες κι όλο μου λείπεις
φοράω τα μάγια σου και βγαίνω έξω
τον δυσκολότερο ρόλο να παίξω