Μου ρίξαν και με χτύπησαν,
για ένα λόγο με πλήγωσαν
και μ’ αφήσαν πληγωμένο
σ’ ένα πεύκο, σ’ ένα ελάτι
και σε μια σχισμένη πέτρα.

Εσέις φίλοι, εσείς αδέρφια
δώστε μου χέρι, σηκώστε με,
σύρτε με στον τόπο μας,
εκεί όπου λαλούν πουλιά την άνοιξη,
άνοιξη και καλοκαίρι.

Κρύψτε με μες στην αυλή μας,
κάτω απ’ την μηλιά, την κυδωνιά,
η μάνα κι αδερφή να μ’ εύρουν,
να με τυλίξουν, να με ζεστάνουν.

Κι αν πεθάνω, στο σπίτι να πεθάνω,
στο σπίτι, δίπλα στο τζάκι να πεθάνω
δίπλα στο τζάκι που βράζει το αίμα,
που βράζει το αίμα και καίει η αγάπη.

Βράζει το αίμα, καίει η αγάπη,
βράζει το αίμα καίει η αγάπη.