Ξεπροβάλλει ήλιος μαύρος
κι είναι η μέρα σαν βραδιά
και του πόνου μου το βάρος
μου ματώνει την καρδιά.

Ένα βράδυ άσπρισα και γέρασα
στου χωρισμού τη λαύρα
κι απ’ τη στιγμή που έφυγες
και σ’ έχασα τα βλέπω όλα μαύρα.

Νιώθω μια φωτιά,
μια μεγάλη λαύρα
έφυγες εσύ
κι όλα τα βλέπω μαύρα.

Η αυγή γλυκοχαράζει
και γελά ο ουρανός,
μα για μένα συννεφιάζει
είναι ο πόνος κεραυνός.

Τα όνειρα μου σκόρπισαν και πέσανε
σε μια βαθιά χαράδρα
κι όλα τα χρώματα της γης για μένανε
έχουνε γίνει μαύρα.

Νιώθω μια φωτιά,
μια μεγάλη λαύρα
έφυγες εσύ
κι όλα τα βλέπω μαύρα.