Οι βόμβες στο κεφάλι μου χορεύουν
είμαι Σύριος, Γιουγκοσλάβος, είμαι Ουκρανός,
οι σκύλοι του πολέμου πάλι αγριεύουν
και γκρίζος όπου κι αν κοιτάξω ουρανός.

Τριγύρω ο κλοιός συνέχεια στενεύει
απόψε θα πλαγιάσω μέσα στο μετρό
και θα ξυπνήσω σ’ έναν κόσμο που πιστεύει
με πόλεμο πως σταματάς τον πόλεμο.

Το Κίεβο θα πέσει, πέφτει η Υεμένη,
το Βελιγράδι πέφτει, πέφτει η Δαμασκός,
στη Λευκωσία η σειρήνα δεν σωπαίνει
και στην Παλμύρα τώρα σκόνη και αχός.

Τα σύνορα χαράζουνε οι σταυροφόροι
εφιάλτες έχω ακόμα από το Βιετνάμ,
τα πτώματα δεν τα προφταίνουν οι αχθοφόροι
και κάπου δίπλα πάλι ακούγεται το μπαμ.

Τα σύνορα χαράζουνε οι αριστοκράτες
το Γράμμο βομβαρδίζουνε ξανά Ναπάλμ,
στη γη μας ταξιδεύουμε λαθρεπιβάτες
μα στάσου πάλι ακούω ένα μεγάλο μπαμ.

Κι ως πότε θα διαλέγουμε με ποιους τυράννους
θα πάμε στη φωτιά και στην καταστροφή;
Βγάλ' τους την πρίζα κι όπως είναι δες τους, νάνους
κι οι μόνοι γίγαντες στον κόσμο οι λαοί.

Οι μόνοι γίγαντες στον κόσμο οι λαοί.