Τι με τραβάει ξανά στην δική σου αγκαλιά
κάθε βράδυ σε σκέφτομαι κι αν είναι λάθος αυτό
τότε τι είναι τελικά το σωστό.

Τι να πω σε αυτούς που με ρωτάν
τι γυρεύω και πως βρέθηκα εδώ.

Πάλι γύρισα και στο σπίτι σου απ’ έξω
πάλι στέκομαι και την πόρτα σου κοιτάζω
πάλι γύρισα δε μπορώ να το πιστέψω
ότι σε έχασα κι ότι πια δε σ’ αγκαλιάζω.

Ποιος θα με κρίνει για αυτό
και θα πρέπει εγώ να απαντήσω να απολογηθώ
είναι τόσο απλό δεν μπορώ μακριά σου να ζω.

Τι να πω σε αυτούς που με ρωτάν
τι γυρεύω και πως βρέθηκα εδώ.

Πάλι γύρισα και στο σπίτι σου απ’ έξω
πάλι στέκομαι και την πόρτα σου κοιτάζω
πάλι γύρισα δε μπορώ να το πιστέψω
ότι σε έχασα κι ότι πια δε σ’ αγκαλιάζω.