Βρέθηκα αστεφάνωτη
μ’ αυτόν που χρόνια ζούσα,
μ’ αυτόν που λάτρευα πιστά
που και γι αυτόν πονούσα.

Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.
Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.

Δεν γνώρισα τα στέφανα
ούτε τις αρραβώνες
μονάχα πίκρες έζησα
καημούς και στεναχώριες.

Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.
Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.

Άλλη τα ζει και χαίρεται
τα ’χει και καμαρώνει
για μένα όλα σβήσανε
ποτέ δεν ξημερώνει.

Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.
Με τι κουράγιο, με τι καρδιά
θα αντικρίσω αυτόν τον ντουνιά.