Βαφτίζω λάθος το σωστό κι αλλάζω δρόµο,
για να γευτώ όλου του κόσµου τις χαρές
Μα εσύ µου λές πως έχω κάνει λάθη πάλι,
µε τυραννάς κι αλάτι ρίχνεις στις πληγές

Τι είναι λάθος αν µου πείς,
θα µε τροµάξεις θα χαθείς,
Παίζει το φώς µε το σκοτάδι στη σκιά
Δές πώς µερώνουν τα θεριά µές τη δική µας αγκαλιά
Πώς η πληγή του κόσµου δένει απ’τα φιλιά

Βαφτίζω λάθος το σωστό και µένω µόνος,
βαθειά ν’ακούσω της καρδιάς µου τη µιλιά
Κι oι φίλοι λένε αν ξεχαστώ θα µείνει ο πόνος,
µοναδική κι αχώριστή µου συντροφιά

Τι είναι λάθος αν µου πείς,
θα µε τροµάξεις, θα χαθείς,
Ξέρεις πολλά µα εγώ το δρόµο µου τραβώ
Δε µετανιώνω τη στιγµή,κι αν η ψυχή βαθειά πονεί
Ισορροπεί στου κόσµου το βαθύ γκρεµό