Το 'χει ο κόσμος ακουστά
ότι σ' εσένανε μπροστά
κι η πιο γλυκιά γυναίκα είναι κρύα κι άχαρη
γιατί είσαι ζάχαρη, γιατί είσαι ζάχαρη

Έχεις στην άκρη του χειλιού
πάντα γλυκό του κουταλιού
κι είναι το στήθος σου Mont Blanc που κι αν δεν το 'πιασα
πολύ σορόπισα, πολύ σορόπιασα

Ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου
δε θέλει ρώτημα
άσε να γλυκαθώ κι εγώ κοντά σου
και μη κοιτάς φιλότιμα

Μη μας λιγώνεις, μη μας καις
με τις ματιές σου τις γλυκιές
ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου
δε θέλει ρώτημα

Έχεις πεντάγλυκο κορμό
σαρανταδυό βαθμούς θερμό
σε κυνηγάνε κάθε μέρα τόσα θύματα
για δυο βουτήματα, για δυο βουτήματα

Είναι η καρδιά σου παγωτό
που όλο με κάμει να ρωτώ
σ' αυτό το σώμα το θερμό που μας ετέλειωσε
πως και δεν έλιωσε, πως και δεν έλιωσε

Ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου
δε θέλει ρώτημα
άσε να γλυκαθώ κι εγώ κοντά σου
και μη κοιτάς φιλότιμα

Μη μας λιγώνεις, μη μας καις
με τις ματιές σου τις γλυκιές
ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου
δε θέλει ρώτημα