Ένα κι ένα κάνουν δύο
δώδεκα, τριανταδύο
ένα κι ένα στο μηδέν
στο αμέσως και στο δεν

'Ένας κι ένας χίλιοι δύο
στης ερήμου το τοπίο
ένας κι ένας οι μορφές
προσωπεία κι οροφές

Σου 'πα - μου 'πες, σου 'πα - μου 'πες
και τα κάναμ' από κούπες
μια ανάσα χαρισμένη
Άνοιξη που πάει χαμένη

Το μισό σου, το μισό μου
προδομένοι αυτού του κόσμου
στην επόμενη ζωή
δόστου πάλι απ' την αρχή

Μην κρατάς μικρό καλάθι
τρυπημένο από τα πάθη
ένα κι ένα, συν και πλην
ίσως, πρέπει, ναι και μην