Σ' ένα δωμάτιο μικρό
και στο κρεβάτι το μονό δυο δεν χωράνε,
τι κι αν κοιμάμαι μοναχός
οι αναμνήσεις δίχως φως θα μου μιλάνε.

Έχεις αφήσει τα φιλιά
και τα διπλά σου τα κλειδιά στο κομοδίνο
Κι αντί απόψε για αγκαλιές
πάλι απόμακρες σκιές θα ανακρίνω.

Σε όνειρα ακατοίκητα ποτέ δεν θα σε βρω
μακριά σου το σκοτάδι πως φοβάμαι.
Μου έγινε συνήθεια στο λέω για να ζω
με τ' όνομά σου πάντα θα κοιμάμαι.
Σε όνειρα ακατοίκητα ποτέ δεν θα σε βρω
κι απόψε πάλι εμένα τιμωρώ.

Σ' ένα δωμάτιο μικρό
πάλι οι σκέψεις εν ψυχρώ θα με γαζώσουν
και θα θυμάμαι τα παλιά
τότε που σ' έπαιρνα αγκαλιά για να κοιμόσουν.

Γκρίζες οι ώρες θα περνούν
και την καρδιά θα γρατζουνούν μην αμφιβάλεις,
να άνοιγε η πόρτα ξαφνικά
στα μαξιλάρια τα λευκά φωτιά να βάλεις.

Σε όνειρα ακατοίκητα ποτέ δεν θα σε βρω
μακριά σου το σκοτάδι πως φοβάμαι.
Μου έγινε συνήθεια στο λέω για να ζω
με τ' όνομά σου πάντα θα κοιμάμαι.
Σε όνειρα ακατοίκητα ποτέ δεν θα σε βρω
κι απόψε πάλι εμένα τιμωρώ.